به گفته شاگردان استاد لرزاده، چنانچه کارهای معماری وی را در یک منظر کلی بررسی کنیم، بزرگترین ویژگی شان سهل و ممتنع بودن آنهاست. هیچیک از آثار استاد؛ شگفتی آفرین نیست و هیچ انگشتی از مشاهده آثار ایشان به دندان گزیده نمیشود، بلکه به آرامی آنچنان با جان آدمی عجین است و به دل مینشیند که اصلا دیده نمیشود؛ اما با مخاطبان، بدهبستان دارد.
در واقع این بزرگترین و معمولترین شیوه کار اوست که آثارش با انسان صمیمی است و نگاهی از بالا، تحقیرآمیز و از سر لطف به آدمی نمیکند؛ آنگونه که این روزها و در این ایام به غایت شیوع یافته است. آثار استاد لرزاده با مخاطب خودمانی است، بیآنکه در این رهگذر باجی به مخاطب دهد و عوامفریبی کند. این ویژگی، تنها با ارتباط با کلیت آثارش و توجه و تحلیل رخ مینمایاند وگرنه، آنقدر صمیمیت در آنها وجود دارد که اصلا دیده نشود. استاد تقریبا بر همه عوامل معماری ایران مسلط است.
  
|